02 kwietnia 2005 roku zawsze wspominam jako dzień, w którym dla każdego chrześcijanina na chwilę zatrzymał się czas… NASZ Papież, Polak, będący tak daleko od domu, a jednocześnie tak bliski naszym sercom odszedł do Domu Pana. Wydawało się wtedy, że nie ma na świecie osoby, która tak jak św. Jan Paweł II potrafiłaby słowem porywać serca, być nie tylko hierarchą Kościoła Katolickiego, ale również człowiekiem równym drugiemu. Wtem, pojawił się kardynał Jorge Mario Bergoglio. Z drżącym sercem patrzyliśmy wszyscy czy w zderzeniu z legendą, jaką niewątpliwie był św. Jan Paweł II, będzie możliwym aby świat pokochał nowego papieża tak jak Papieża Polaka.
Dziś wiemy już, że wybór Papieża Franciszka na Stolicę Piotrową dał kontynuację pontyfikatowi radości i miłości według św. Jana Pawła II. Obaj Pasterze oddani Bogu, pełni miłości, miłosierdzia, a przede wszystkim zdeterminowani do udowadniania nam, że w czasach ciągłej gonitwy i konsumpcjonizmu, zawsze i mimo wszystko Jezus Chrystus był, jest i będzie przy nas.
Módlmy się dziś aby miłosierny Bóg jak najdłużej dawał Papieżowi Franciszkowi siły do kontynuowania pontyfikatu radości i miłości.